اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در استان قم طی سالهای 1388–1382

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری‌های انگلی است که به‌وسیله پشه ‎خاکی منتقل می‌شود. این بیماری در نواحی مختلف ایران آندمیک است. این مطالعه با هدف تعیین جنبه‌های اپیدمیولوژیکی لیشمانیوز جلدی در استان قم صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، اطلاعات جغرافیایی و اپیدمیولوژیک تمامی بیمارانی که از اول فروردین سال 1382 تا پایان اسفند سال 1388 با تشخیص بالینی یا آزمایشگاهی بیماری سالک تحت پیگیری و درمان قرار گرفته ‌بودند، از طریق مراجعه به پرونده آنان بررسی ‎شد. یافته‌ها: از مجموع 1812 بیمار مبتلا به سالک در استان قم، 1047 نفر (78/57%) مرد و 765 نفر (22/42%) زن بودند. میانگین شیوع بیماری، 8/25 در 100 هزار نفر برآورد شد. شایع‌ترین گروه سنی، افراد بالای 15 سال (5/74%) بودند. 39/50% مبتلایان، در مناطق شهری و بقیه در مناطق روستایی به‌خصوص روستاهای بخش مرکزی سکونت داشتند. 65/52% از بیماران سابقه مسافرت به مناطق آندمیک بیماری سالک در یک‌سال گذشته را نداشتند. 5/24% دارای سه زخم یا بیشتر بودند. در 08/49% از موارد، محل زخم سالک در دستها بود. نتیجه‎گیری: طبق نتایج این مطالعه، مردان در سنین کار و فعالیت، بیشتر در معرض ابتلا به سالک قرار دارند، و آمار بیمارانی که سابقه مسافرت در طی یک‌سال گذشته به مناطق آندمیک را نداشته‌اند، رقم بسیار قابل‌توجهی است. لذا با این وضعیت می‌توان نتیجه‎ گرفت بیماری سالک در استان قم از جمله روستاهای بخش مرکزی آندمیک است. بنابراین با توجه به میزان بالای شیوع بیماری در استان، انجام اقدامات کنترلی بیشتر در سالهای آینده ضروری است.